Á í Keypmannahavn er tað gott at kenna kósina, tá vit standa við vegamótið, meðan tey reyðu, gulu og grønu ljósini blunka. Soleiðis eisini á andaligu lívsleiðini – gott at vissa seg um, at kósin er røtt. Tá byrjað varð við verkinum í Kristnastovu, var tað eitt serligt ynski, at tað skuldi vera yngra ættarliðnum til hjálp. At ungir, trúgvandi landsmenn skuldu finna góðan vinskap...
Tá vit undir Føroyaferð okkara nú í september mánaða koyrdu ein túr úr Havn út á Argir, var luftin heldur grá og tað regnaði eitt sindur. Men so fingu vit eyga á ein litríkan ælaboga, sum stóð so hábærsligur yvir stóran part av Havnini. Sera hugtakandi at síggja. Hetta leiddi tankarnar aftur til eina grein, eg skrivaði fyri nøkrum árum síðani, sum kann lesast her:...
Viðhvørt verður tosað um um at “hvíla í sær sjálvum”. Og hóast vit helst skilja, hvat tað meinast við, er spurningurin, um ikki hendan orðingin er óheppin. Tí hann reisir spurningin: er tað innan í okkum sjálvum vit skulu finna hvílu? Øðrvísi er við tí hvíluni, sum Jesus veitir teimum, ið trúgva á Hann. Hon botnar ikki í tí, vit sjálvi eru, men í tí,...
Men gøtan, ið hini rættvísu ganga, er lík skínandi ljósi, sum verður bjartari og bjartari, inntil hádagur er. Orðt. 4,18 Kendi, vakri summarsangurin hjá Jens Dam Jacobsen, “Dýrd á vík og vág”, er ein góð lýsing av einum føroyskum, litríkum hásummardegi, tá ið himmalin er bláur, og alt andar av lívi úr fjøru í fjallatind. Tá kann ljósið ikki vera bjartari. Vakri sangurin um...
Jesus reis við megi upp av deyðum páskamorgun. Deyðin kundi ikki halda lívsins Harra. Tað gingu tó nógvir tímar, áðrenn hetta veruliga gekk upp fyri lærisveinum hansara. Í Keypmannahavn eru at kalla allar útdyr læstar, tí fólk vilja kenna seg trygg fyri óbodnum gestum. Og tíverri er tað ikki uttan grund.Soleiðis var eisini hetta kvøldið í Jerusalem, tá ið dyrnar vóru læstar hjá lærisveinunum...
“Seyður mín hoyrir rødd mína, Eg kenni Hann og hann fylgir Mær. Og Eg gevi honum ævigt lív. Hann skal aldri í allar ævir fortapast, og eingin skal ríva hann úr hond Míni”. Johs. 10. 27-28.Ein eldri maður í Føroyum, sum eg kendi væl, tosaði einaferð við ein yngri, trúgvandi mann um hetta, at kenna seg tryggan í hondum Guds og ikki vera í vanda...
Millum teir lovsangir, vit syngja í Kristnastovu, er hesin ein av teimum afturvendandi. Hetta er ein stuttur sangur við einum versi, sum umtalar náði og trúfesti Harrans. Hann var eisini sungin nýggjársaftans morgun, tá vit nakrar tímar eftir skuldu fara inn í nýggja árið 2024: Óbroytiligur er kærleiki Harrans. Hans náði aldri burt takast kann, hon er nýggj hvønn ein morgun, nýggj hvønn ein morgun,...
Um jóltíðir ferðast ungir føroyingar í hópatali heim til Føroya at vera saman við foreldrum og systkjum. Vit vilja helst vera saman við “okkara” um høgtíðina − hava okkara kæru rundan um okkum. Hetta liggur djúpt í okkum øllum.Boðskapurin, sum knýtir seg til jólini, er ein vøkur og undurfull søga, um hvat Gud gjørdi, fyri at menniskja skuldi koma heimaftur. Harranum okkara longdist eftir at...
Tað er hugtakandi at síggja føroyskar kappróðarbátar, sum stevna fram móti málinum við fullari ferð. Hvør verður fyrstur á málið? Áralagið, orkan, konsentratiónin – alt telur við. Og ikki minst hetta, at hava eitt vakið eyga við málinum. Hetta er serstaka uppgáva róðurmansins. Hvørt lítið frávik kann koma at kosta. Í ringum róðararlíkindum á Òlavsøku í Havn er onkuntíð tað hent, at onkur bátur er...
Hesi tankavekjandi orð um kall til tænastu fann eg einaferð í “The Word for Today” – eitt andaktshefti, sum á donskum ber heitið “Et ord til dagen”. Hesin tekstur er skrivaður út frá tí, ið stendur í Ápostlasøguni 13,2, tá ið Paulus og Barnabas vórðu kallaðir til tænastu. Haldi orðini eru verd at geva gætur og vera her endurgivin, sum eg las tey á enskum:...