”Tey hugdu upp til Hansara og lýstu av gleði, og andlit teirra rodnaði aldri av skomm.‟ Sálm. 34,6.Sum barn var eg hugtikin av tí skaranum av fólki í uniformi, sum hvørja viku fór marsjerandi oman á Vaglið í Havn fyri at halda útimøti. Óneyðugt at siga var talan um Frelsunarherin. Eg var hugtikin av teirra sangi og hornblástri og eisini teirra vinarligu framferð.Minnist, at eg...
Í Sálmi 119,11 standa hesi orð: “Eg goymi orð Títt í hjartanum, fyri at eg skal ikki synda móti Tær”. Gera vit tað? Tað hevur nakað við raðfesting at gera – um vit hava givið Orðinum tað pláss, tað eigur í okkara gerandisdegi. Lesa, grunda, biðja og geva Orðinum gætur.Minnist fyrrverandi trúboðarin, Geofree Bull, sum kom til Føroya í 60-unum og vitjaði samkomurnar. Ein góður...
Føðingardagurin hjá Andrew, eldra syni okkara, var 20. desember. Hann ynskti sær eina nýggja føroyska bíbliu, og hana fekk hann frá okkum. Abbi hansara var við til at geva fyrstu føroysku bíbliuna út í 1949, so eg havi hug at síggja hesar myndir í søgunnar ljósi. Hugsi um orðini í sálminum hjá Grundtvig, sum siga tað so væl og eisini er ein bøn fyri okkara...
Kendu profetisku orðini hjá Esaiasi profeti kap. 9 um komu Messiasar verða ár eftir ár upplisin í samkomum og kirkjum í adventstíðini, meðan jólini nærkast. Sálmurin hjá Victor Danielsen „Í deyðaskuggans landi‟ tekur sítt útgangsstøðið júst í hesum kapitli, har tað í v. 6 verður profeterað: “Fólkið sum gongur í myrkri, skal síggja stórt ljós; tey sum sita í landi deyðaskuggans, yvir tey skal ljósið...
Á í Keypmannahavn er tað gott at kenna kósina, tá vit standa við vegamótið, meðan tey reyðu, gulu og grønu ljósini blunka. Soleiðis eisini á andaligu lívsleiðini – gott at vissa seg um, at kósin er røtt. Tá byrjað varð við verkinum í Kristnastovu, var tað eitt serligt ynski, at tað skuldi vera yngra ættarliðnum til hjálp. At ungir, trúgvandi landsmenn skuldu finna góðan vinskap...
Tá vit undir Føroyaferð okkara nú í september mánaða koyrdu ein túr úr Havn út á Argir, var luftin heldur grá og tað regnaði eitt sindur. Men so fingu vit eyga á ein litríkan ælaboga, sum stóð so hábærsligur yvir stóran part av Havnini. Sera hugtakandi at síggja. Hetta leiddi tankarnar aftur til eina grein, eg skrivaði fyri nøkrum árum síðani, sum kann lesast her:...
Viðhvørt verður tosað um um at „hvíla í sær sjálvum‟. Og hóast vit helst skilja, hvat tað meinast við, er spurningurin, um ikki hendan orðingin er óheppin. Tí hann reisir spurningin: er tað innan í okkum sjálvum vit skulu finna hvílu? Øðrvísi er við tí hvíluni, sum Jesus veitir teimum, ið trúgva á Hann. Hon botnar ikki í tí, vit sjálvi eru, men í tí,...
Men gøtan, ið hini rættvísu ganga, er lík skínandi ljósi, sum verður bjartari og bjartari, inntil hádagur er. Orðt. 4,18 Kendi, vakri summarsangurin hjá Jens Dam Jacobsen, “Dýrd á vík og vág”, er ein góð lýsing av einum føroyskum, litríkum hásummardegi, tá ið himmalin er bláur, og alt andar av lívi úr fjøru í fjallatind. Tá kann ljósið ikki vera bjartari. Vakri sangurin um...
Jesus reis við megi upp av deyðum páskamorgun. Deyðin kundi ikki halda lívsins Harra. Tað gingu tó nógvir tímar, áðrenn hetta veruliga gekk upp fyri lærisveinum hansara. Í Keypmannahavn eru at kalla allar útdyr læstar, tí fólk vilja kenna seg trygg fyri óbodnum gestum. Og tíverri er tað ikki uttan grund.Soleiðis var eisini hetta kvøldið í Jerusalem, tá ið dyrnar vóru læstar hjá lærisveinunum...
„Seyður mín hoyrir rødd mína, Eg kenni Hann og hann fylgir Mær. Og Eg gevi honum ævigt lív. Hann skal aldri í allar ævir fortapast, og eingin skal ríva hann úr hond Míni‟. Johs. 10. 27-28.Ein eldri maður í Føroyum, sum eg kendi væl, tosaði einaferð við ein yngri, trúgvandi mann um hetta, at kenna seg tryggan í hondum Guds og ikki vera í vanda...