Ein uppliving burturav var tað undir Føroyaferð okkara í mai-juni at vitja Kallsoynna, har familja okkara í faðirætt hevur nakrar røtur. Abbi mín, sum eg ongantíð hitti, tí hann doyði í 1938, vaks upp í Innistovu á Trøllanesi. Tí var tað ein serstøk gleði at sita í Innistovu hjá bóndahjúnunum, Gertrud og Jógvan saman við Susan,systrunum og Jefri, svági. At hoyra Jógvan, skyldmann okkara,...
28. mai 1865 situr ein ungur skoti í Lerwick og skrivar í dagbók sína. Hann er 26 ár, hevur havt eina persónliga umvending í heimlandi sínum og er í skrivandi stund virkin í evangeliskum verki í Hetlandi. Gjøgnum hetlendskar sjómenn hevur hann fingið at vita um viðurskiftini í Føroyum. Hesin ungi maður, sum eitur William Gibson Sloan, kennir seg kallaðan at fara til Føroya og...
Hugtakandi var at síggja gomlu krígsvetranarnar og onnur hátíðarhalda 70 ára dagin fyri útfrínanini frá týska hervaldinum í 1945. Støðan ávirkaði jú eisini føroyingar, sum vóru niðri í Danmark undir útbúgving og ikki sluppu heimaftur. Og siðvenjan við at tendra ljós í vindeygunum er eisini ein vøkur staðfesting av, at fólk vilja fagna minninum um teir, sum fullu og frælisdagin 4. mai 1945,...
Eftir Timothy Dudley-Smith Týtt: ØB Kunnger, mín sál, hin mæta dýrdardrott, hvørs signingar ei kenna mørk og mál. Hans lyftisorð meg lívga, veita mátt, í Gudi mínum fegnast skal mín sál. Kunnger hans navn – tað navn av øllum ber, sig frá tí verki, hond hans hevur gjørt. Frá øld til øld óbroytt hans náði er, hans navn er heilagt, undurfult...
Sangur um himmalin, skrivaður í 1970-71. Er helst mest kendur gjøgnum kassettubandið við Ólavi á Váli, sum kom út miðskeiðis í sjeytiárunum, har sangurin var við. Sangurin kom eisini við á minnisfløgu eftir Ólavur, sum andaðist brádliga í 2005. Nótar og upptøka finnast niðast. Lívsins land, mítt eyga teg langt burtur hóma kann, skyggjandi, í fagurleika skrýtt. Handan hav og ódnarveður fjalt tú liggja man,...
Tað eru fleiri húsbólkar, sum eru knýttar til verkið Kristnastovu. Ein teirra var á vitjan hjá okkum 10. mars, eftir at vit høvdu verið í einum av heimunum 14 dagar frammanundan. Flestu teirra búgva á Solbakken í Valby. Samtalað varð um evnið “barnauppaling” – eitt viðkomandi evni hjá teim vitjandi, sum øll eru foreldur. Vit vóru fegin um at kunna luta nakrar tankar frá Orðinum...
Tað vóru ikki mjúk orð, danski leiðarin av “Åbne døre,” Jørn Blohm Knudsen, skrivar í oddagrein, har hann leggur út við orðunum “Hvis nogen skulle være i tvivl, så lad det være sagt med det samme: Det bliver værre og værre at være en kristen.” Sum dokumentatión fyri hesa ørkymlandi útmelding vísir hann á listan, sum er gjørdur yvir lond, sum søkja at teimum kristnu. Á...
Hans Andreas Jacobsen úr Klaksvík var staddur niðri á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn í sjúkraørindum, tá hann skrivaði niðanfyri standandi yrking vers út frá Sálmi 63 eftir Dávid, sum kom at standa í blaðnum, Boðberin í desember 1986. Árið eftir doyði Hans Andreas, men eftir hann lá hesin vitnisburðurin um tann longsil, sum býr í hjørtum teirra, ið kenna Harran. Anna Háberg hevur sungið sangin inn...
Tá ið fólk koma niður til Keypmannahavnar í sjúkraørindum, er tað rættiliga vanligt, at onkur annar er við í ferðini – ein fylgjari, sum tað stundum verður nevnt. Ofta er tað ein hjúnafelagi, ein dóttir ella sonur – ella bara ein góður vinur, sum vil stuðla sjúklinginum. Hetta er ein vøkur sjón, tí hetta boðar frá umsorgan fyri okkara næstu ella kenningum. Vit hava øll...
Mynd frá reunion kvøldinum 11. apríl Tað er við takksemi, vit líta aftur á 2014, og siga, at Harrin hevur verið góður. Vit hava framvegis kunnað tikið lut í verkinum í Kristnastovu og hildið fram við vitjunartænastuni og øðrum uppgávum. Vit eru altíð glað fyri at vera í Føroyum um várið, og soleiðis var eisini í ár. Vit høvdu nakrar góðar vikur heima, har vit...