Eg var heima í Føroyum nakrar dagar í samband við sangkvøldið í Ebenezer 22. juni, sum varð hildið, tí 100 ár vóru liðin, síðani Jens Guttesen var føddur. Jens Guttesen kendi eg væl frá mínum uppvøksti. Hann var jú urguleikari, sunnudagsskúlalærari og sangleiðari í Ebenezer í mong ár. Og so skrivaði hann mong góð løg, sum framvegis eru nógv nýtt í samkomuni í dag. Hetta kvøld vóru...
Tá ið HARRIN lat fangar Zions sleppa heimaftur vóru vit sum tey, ið droyma. Sálm. 126,1. Orðini omanfyri vórðu skrivað um ísraelsfólk, eftir at tey vóru komin heimaftur eftir 70 ára útlegd í Bábel. Her var sannur veitslurómur, eftir at ein long, torfør tíð var av – og nú kundu tey koma heimaftur. Sjómenn, sum hava verið leingi til sjós frøðast um tíðindini, um at “vit sigla...
Nú er meiri eini átta mánaðar farnir, síðani Nýggja Sangbók kom út við heili 1504 sangum. Og sigast má, at samkomurnar og fólk yvirhøvur hava tikið væl ímóti sangbókini, sum leingi var undir uppsigling. Eisini útisetar eru glaðir fyri bókina, ikki minst eldru útisetarnir, sum framvegis dáma, at hava eina bók í hondini og reflektera yvir nýggjar og gamlar sangir. Og longu nú merkist – kanska serliga...
Undir føroyaferð okkara herfyri kendist ikki sørt hátíðarligt enn einaferð at vera við til eina nýggjársveitslu í Ebenezer, har ymist var á skránni. M.a. sang Ebenezerkórið og manskórið var eisini at hoyra – og bæði kórini tóktust væl fyri hetta kvøldið. Tosað varð um evnið “útisetar og heimaskoman” – eitt sera viðkomandi evnið hjá okkum. Hjartanemandi var eisini enn einaferð at kunna vera við í sanginum hjá...
Fyrsta jóladag var ein vakur, veðurgóður dagur í Føroyum – tað var og frost og stilli í luftini. Hendan dagin fóru vit fýra systkini út í Nýggja Kirkjugarð og tendraðu eitt ljós við leiðið hjá foreldrum okkara. Mamma andaðist í 1994 og Babba í 2003. Orðini, sum Babba vildi hava at standandi á gravarsteinunum vóru hesi ” Her vart tú heimið, nú ert tú...
Hjá tí, ið spákaði í miðbýnum Havn um jóltíðir, var tað ein litrík sjón, sum møtti einum í gamla býarpartinum – eitt nú við gamla Bókhandil og niðri í Vágsbotni. Har vóru ljós, granngreinar og stjørnur í alskyns litum, ímeðan hugnaligur jólatónleikur hoyrdist í hátalarum, sum vóru uppsettir ymsastaðni. Og eisini var hugnað um Sloans hús, sum liggja beint oman fyri Tinghúsið. Har skygdu ljósini í grannskrýddum gluggum...
Orð/lag: ØB Vit í hjørtum várum fegnast um tað verk, ið her er framt, sáðið, sum í trúgv er sáað ár um ár. Harrans rødd her hevur ljóðað kærleiksfult og álvarsamt, søgan søgd er, sum kann grøða syndasár. Harrin hevur verið góður, og hann signaði Orðið, sum er altíð nýtt, og ávøkst ber. Stór var náði Guds og megi, honum prísa vit við gleði, sum...
UPPRUNAHEITI: “JOY HAS DAWNED” – Orð/lag: Stuart Townend og Keith Getty – Týðing: ØB Sólarris um heimsins lond, orð, frá fyrndum boðað, frelsuboð um lív og vón allar tjóðir fáa. Har var einki lúðraljóð, fáar vóru røddir, tá ið gávan givin varð: Jesus, hann varð føddur. Tó – teir hoyrdu einglasong har í dýrdarljósi, Tá ið lívsins kongur fekk lívd...
Orð/lag: ØB NÓTAR HER Hvat var av mær, um Jesus ei meg fann og í náði frelsti meg? Hvat var av mær, eg ofta spyrja má, um eg helt fram mín egna veg? Hvør var mín leið, hvar gekk mín fótur nú, og hvør var lagna mín í dag? Um Jesus ei í kærleika meg fann...
Eins og tystum hjørti leingist eftir vatni – langtandi, sál mín tráar eftir tær, mín Gud, og vil tilbiðja teg. Skjøldur, skjól ert tú vorðin mær, mín andi tráar eftir tær. Gud, tú ert míns hjartans longsil, og eg vil tilbiðja teg . Orð/lag: Martin J. Nystrøm. Týtt: ØB Skrivaður í 1984 við Sálmi 42,1 í huga: